این مقاله، از مقاله‌ای که در کنگره جهانی INMR گذشته توسط RA Bernstorf، مهندس اصلی در آن زمان، Insulators در Hubbell Power Systems (اکنون بازنشسته شده) ارائه شده است، مروری بر ملاحظات کلیدی در بارگذاری و استفاده از مجموعه‌های پست خط مهاربندی ارائه می‌کند.

با پاک‌تر شدن محیط‌های خدماتی، حیات وحش و به‌ویژه پرندگان بیشتری بازمی‌گردند و نقش نسبتاً بیشتری در آنچه می‌تواند بر شبکه‌های هوایی تأثیر منفی بگذارد، بازی می‌کند.به طور خاص، خاموشی های ناگهانی منتسب به پرندگان، که اغلب در رده «قطعات غیرقابل توضیح» قرار می گیرند، یک مشکل رو به رشد بوده است.

ظهور عایق های کامپوزیتی ابتدا در ایالات متحده و به زودی در آلمان و فرانسه آغاز شد.پذیرش کاربر در ابتدا کند بود و این محصولات با مشکلات 'دندان درآوردن' رایج در بیشتر نوآوری ها مواجه شدند.علاوه بر این، قیمت گذاری اولیه آنها، آنها را برای کاربرد گسترده بسیار پرهزینه کرد.

استفاده از پوشش‌های سیلیکونی RTV برای عایق‌های چینی و شیشه‌ای به منظور افزایش عملکرد آلودگی آن‌ها برای دهه‌ها در دسترس بوده است.با این حال، همه افراد در صنعت هنوز از نحوه عملکرد این فناوری پوشش و عواملی که عملکرد و عمر مفید موثر را تعیین می کنند، قدردانی نمی کنند.

سیستم برق مالزی در منطقه‌ای با فعالیت صاعقه‌ای شدید کار می‌کند که بر عملکرد خطوط خاصی تأثیر منفی می‌گذارد، مانند خط 132 کیلوولت کوالا کرای به گوا موسانگ واقع در شمال شرقی و خط 500 کیلوولت آیر تاوار تا بوکیت تارک که در امتداد ساحل غربی می‌گذرد. شبه جزیره مالایی

از زمان آغاز، استانداردهای IEC 60815-1 تا -3 به مهندسین کمک کرده است که عایق خطوط هوایی و پست‌هایی را که در محیط‌های خدماتی آلوده کار می‌کنند، تعیین کنند.اخیراً تلاش‌هایی برای بازنگری این استاندارد به منظور تسهیل اجرای آن در حال انجام است و یک گروه کاری در داخل CIGRE با این هدف خاص در حال راه‌اندازی است.

خطوط انتقال در سراسر جهان اغلب باید از رشته کوه ها یا فلات هایی که حداقل 1000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند عبور کنند.به عنوان مثال، در چین، تخمین زده می شود که حدود 60٪ از کشور در این ارتفاع یا بالاتر قرار دارد.

Energias de Portugal-Distribuição، DSO اصلی پرتغال، روی بهترین روش برای بازیابی برق در شرایط اضطراری و به حداقل رساندن مدت زمان قطعی های ناشی از آن کار کرده است.

اولین راهنمای IEC برای انتخاب عایق ها با توجه به آلودگی در سال 1986 منتشر شد و مفهوم فاصله خزش را استاندارد کرد.اگرچه راهنما به دلیل سادگی آن به سرعت کاربرد پیدا کرد، اما تجربه میدانی همیشه موفق نبود.